Het begint alweer warmer te worden nu de maand september eraan komt. De afgelopen dagen zinderde de hitte op het eiland en liet mens en dier pas op de plaats maken. Maar vandaag is het plotseling koel. Het regende vannacht flink en er waait momenteel een koele wind door de tuin. Het maakt me actief, helder en fris in mijn hoofd. Een mooi moment voor een nieuwe blog.

Tijdens mijn verblijf in Simpelveld (Zuid-Limburg) ontdek ik onverwacht het indrukwekkende Museum ‘de Schat van Simpelveld’. Dit museum is gehuisvest in een enorm Klooster gesticht door de heilige Clara Fey. Deze bijzondere vrouw stierf uiteindelijk precies 100 jaar, voordat ik in 1994 in Simpelveld kwam wonen als een onrustige puber. Het klooster is mij toen nooit opgevallen, maar nu des te meer.

Ik zit aan de zee. Met de zee aan mijn zij. De branding kabbelt, zachtjes, troetelend, lonkend in mijn zicht. Verderop knettert het vuurwerk en waait de rook over de golven.

Lees hier de toespraak door Joke Bot tijdens de presentatie van mijn residentie:

Vandaag gaat het gebeuren: onze presentatie in het Watersnoodmuseum. Super veel zin in en trots op dat ik dit mee mag maken. Drie maanden lang, werkte ik in Ouwerkerk Zeeland aan het kunstwerk “De aarde, dat ben ik!”.

Wandelend door Zierikzee vond ik in een antiekzaak, weggestopt onder een stapel dekens, oude geïllustreerde platen en kinderboekjes, waarin zwarte mensen werden afgebeeld. Waaronder ‘De avonturen van Flip en Flap’ een oud kinderboekje en uitgave van Douwe Egberts. Op elke pagina moest een Illustratie geplakt worden, die je kreeg bij een pak koffie. De manier waarop de zogenaamde bobosmannen, bobosvrouwen en boboskinderen werden afgebeeld, bracht me van mijn stuk. Ik besloot het te kopen en me in de oorsprong te verdiepen.